(..ἄϋλον δὲ φῶς ἰδεῖν κατηξιώθης, ..... καὶ σχίσαι τὴν ἄτμητον μονάδα λῃστρικῶς....)
Ο Ηράκλειτος από την Έφεσο (544 – 484 π.Χ.) έλεγε ότι στον κόσμο: ότι υπάρχει η ``παλίντονος αρμονία΄΄ που εξασφαλίζεται από την αρχή της δικαιοσύνης.
Οι απόψεις του Ηρακλείτου έχουν επιστημονική βάση. Σχετικά με την αρμονία των αντιθέτων δυνάμεων, η φυσική αναφέρει ότι υπάρχει η ύλη και η αντιύλη που αν βρεθούν μαζί εξαϋλώνονται έπειτα από τεραστία έκρηξη. Επί τη ευκαιρία, ο σχηματισμός αντιύλης χρησιμοποιείται στο ιατρικό μηχάνημα PET (τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων).
Η ``αρμονία΄΄ δεν επιτρέπει την καταστροφική ένωση ύλης με αντιύλη. Μάλιστα, ίσως να υπάρχει κάποιος άλλος κόσμος, αντικατοπτρισμός (βλ. Πλάτων) του υπάρχοντος (κάτι σαν… παράδεισος), με την διαφορά ότι είναι κόσμος αντιύλης. Στην αρμονία περιλαμβάνεται και η άποψη της φυσικής περί δυϊσμού, δηλαδή ότι τα πάντα είναι σώμα και κύμα, δηλαδή έχουν σωματιδιακή και κυματική φύση. Ακόμα και άνθρωπος!
Μπορεί, όμως, τα πάντα να είναι σαν ``χορδές΄΄ (κάτι σαν …μακαρόνια), σύμφωνα με την ``θεωρία των υπερχορδών΄΄ στην φυσική!!!
Η φυσική αναφέρεται και στα ``δυνάμει΄΄ σωματίδια, δηλαδή στα σωματίδια που υπάρχουν και συγχρόνως δεν υπάρχουν! Επίσης, η φυσική αναφέρεται στην θετική και στην αρνητική ενέργεια. Η τελευταία σχετίζεται με τα περιβόητα ταξίδια στον χρόνο, μαζί με την θεωρητική μείωση της εντροπίας!
Σημειώνεται ότι στον εγκέφαλο του ανθρώπου, όταν σκέφτεται, μειώνεται η εντροπία του. Προφανώς, γι’ αυτό το λόγο το μυαλό μας ταξιδεύει στο παρελθόν!!!
Η εντροπία, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι η κατάσταση αταξίας του σώματος και του περιβάλλοντος. Αθροιστικά, είναι μεγαλύτερη του μηδενός.
Στο σύμπαν η εντροπία αυξάνεται. Τότε, όμως, πώς δικαιολογείται η θεωρία ότι το σύμπαν θα διαστέλλεται συνεχώς, ώσπου τα πάντα θα παγώσουν και τελικά θα εξαερωθούν; Μάλλον η δυναμική θεωρία της κατάρρευσης του σύμπαντος είναι η πιθανότερη!
Η συστολή του σύμπαντος μάλλον θα αρχίσει έπειτα από 10 δισεκατομμύρια έτη. Αν δεν συμβεί συστολή και το σύμπαν διαστέλλεται συνεχώς (με επιταχυνόμενη ή επιβραδυνόμενη διαστολή), τότε το σύμπαν θα παγώσει και για την πλήρη εξαέρωσή του θα χρειαστούν 1090 (χίλια εικοσιοκτάκις εκατομμύρια) έτη! Σημειώνεται ότι η ηλικία του σύμπαντος είναι 10 – 20 δισεκατομμύρια έτη.
Σήμερα οι φυσικοί, λόγω της σκοτεινής ύλης και της κοσμολογικής σταθεράς, προσανατολίζονται προς την θεωρία της συστολής και της κατάρρευσης του σύμπαντος, αντί της συνεχούς διαστολής του (που δημιουργεί τον χωροχρόνο) και το πάγωμα και τελικά την εξαέρωση των σωματιδίων. Η σκοτεινή ύλη περιλαμβάνει τουλάχιστον το 90% του σύμπαντος και αποτελείται από ``εξωτικά σωματίδια΄΄ ή νετρίνα που έχουν τελικά μάζα ή από τις τρομερές ``μέλανες οπές΄΄ (μαύρες τρύπες). Επηρεάζει, έτσι, την κοσμολογική σταθερά που συνδέεται με την πιθανότητα συστολής ή διαστολής του σύμπαντος. Όλα τα παραπάνω αναφέρθηκαν για να δείξουν την σύνδεση της σύγχρονης κοσμολογίας με τους Ίωνες φιλοσόφους.
Η θεωρία του παλλόμενου σύμπαντος μιλάει για συνεχή καταστροφή και αναγέννηση του σύμπαντος, θυμίζοντας την θεωρία των Ιώνων φιλόσοφων περί συνεχούς καταστροφής και αναδημιουργίας του σύμπαντος.
Η συνεχής μεταβολή των πάντων του Ηρακλείτου θυμίζει και την ``αρχή της απροσδιοριστίας΄΄ του Werner Heisenberg (διατυπώθηκε το1925) που λεει ότι είναι αδύνατος ο σύγχρονος προσδιορισμός της θέσης και της ταχύτητας ενός σωματιδίου με απόλυτη ακρίβεια.
Παράλληλα, ο Ηράκλειτος, με την άποψή του ότι τίποτα δεν χάνεται, ανακάλυψε και την αρχή διατήρησης της ενέργειας στην φυσική, σύμφωνα με την οποία η ενέργεια δεν χάνεται (ΔΕ = 0, άρα Εαρχική = Ετελική).
Σημειώνεται ότι η ενέργεια είναι ανάλογη του τετραγώνου της μάζας με τη γνωστή εξίσωση του Αϊνστάιν. Ακόμα και να διαλυθούμε πέφτοντας σε μια μέλανα οπή (μια από τις οποίες είναι και στο κέντρο του γαλαξία μας, τον στριφογυρίζει και καταπίνει τα πάντα) η ενέργειά μας θα παραμείνει και θα περάσει μάλλον σε ένα άλλο σύμπαν ή σε άλλο σημείο του ιδίου σύμπαντος, μέσα από μια κοσμική σήραγγα (γέφυρα Αϊνστάιν – Rosen).
Φυσικά, το σώμα μας θα έχει διαλυθεί από την τεράστια βαρυτική έλξη, αλλά ίσως να αναδημιουργηθεί μια νέα μορφή του στην έξοδο της σήραγγας.
Σημειώνεται ότι σε μέλανα οπή (μαύρη τρύπα) καταλήγουν τα ψυχρά άστρα (τα άστρα όταν ``τελειώσουν τα καύσιμά τους΄΄ – κυρίως το υδρογόνο) που έχουν μάζα 1. 5 φορές μεγαλύτερη της μάζας του ηλίου μας (όριο Chandrasekhar).
Το άστρο που πληρεί την παραπάνω συνθήκη καταρρέει στην ίδια του την βαρύτητα και μετατρέπεται σε μέλανα οπή ή ``κβάζαρ΄΄ (μακρινό ημιαστρικό αντικείμενο) ή ``πάλσαρ΄΄ (περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων ακτίνας 15 Khm) ή εκρήγνυται με μια τρομερή έκρηξη που λέγεται υπερκαινοφανής ή στα αγγλικά σουπερνόβα.
Η έκρηξη του υπερκαινοφανούς δίδει τα βαρύτερα στοιχεία που θα χρησιμεύσουν ως πρώτη ύλη άλλων άστρων! Με τα στοιχεία αυτά ίσως γεννήθηκε και η ζωή στη γη!
Με βάση την παραπάνω εξίσωση, ο ήλιος μας – που θα πεθάνει σε 5 δισεκατομμύρια έτη – δεν θα γίνει μέλανα οπή, αλλά θα γίνει πρώτα ``ερυθρός γίγαντας΄΄, δηλαδή θα διασταλεί, θα ``καταπιεί΄΄ όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και έπειτα θα συσταλεί και θα παγώσει σε ``λευκό νάνο΄΄.
Αφήνοντας την αστροφυσική και επιστρέφοντας στον Ηράκλειτο, η συνεχής κίνηση που αναφέρει επιβεβαιώνεται από την φυσική που μιλά για τη συνεχή κίνηση των μορίων (κίνηση Brown) που δεν είναι ακίνητα, αλλά ταλαντώνονται. Ακόμα και στο απόλυτο μηδέν η κβαντομηχανική δέχεται ότι υπάρχει κίνηση των μορίων.
Ο Παρμενίδης (540 – 470 π.Χ.) από την ελληνική αποικία της Ελέας στην Κάτω Ιταλία απάντησε στην μεταβολή των πάντων του Ηρακλείτου. Υποστήριξε ότι πίσω από την φαινομενική αέναη μεταβολή υπάρχει σταθερότητα και ακινησία, αλλιώς η συνεχής μεταβολή του κόσμου δεν θα αποτελούσε αντικείμενο βέβαιης γνώσης, μιας και τα πάντα – σε κλάσματα του δευτερολέπτου – θα μεταβάλλονταν.
Αυτό φαίνεται και στη γλώσσα. Για παράδειγμα όταν λέμε ότι κάτι, για παράδειγμα ένα δένδρο ή κάποιος άνθρωπος, έχει μια συγκεκριμένη μορφή, τότε αν αυτή αλλάζει συνεχώς, δεν μπορούμε να έχομε σταθερό σημείο αναφοράς στον λόγο μας. Κατά τον Παρμενίδη, η πραγματικότητα είναι νοητή, γιατί με το νου του ο άνθρωπος ορίζει και ερμηνεύει τα πράγματα.
Πραγματικά, η σύγχρονη επιστήμη που μελετά τον εγκέφαλο έχει διαπιστώσει ότι ο εγκέφαλος δεν καταγράφει τα άπειρα (κατά σύμβαση η λέξη) ερεθίσματα που δέχεται, αλλά τα ``φιλτράρει΄΄. Από αυτά που περνούν φιλτραρισμένα, τα περισσότερα μένουν υποσυνείδητα.
Αντιληπτές γίνονται μόνον οι πληροφορίες που έχουν σημασία για την ομοιόστασή μας (56) ή αξιολογούνται υποσυνείδητα (χωρίς να το καταλαβαίνουμε) ως σημαντικές.
Για παράδειγμα, κάποιος που οδηγάει στην εθνική λεωφόρο – σε άδειο δρόμο, οδηγάει αυτόματα, μηχανικά, χωρίς να σκέφτεται συνειδητά, αλλά υποσυνείδητα. Αν πεταχτεί ένας σκύλος στον δρόμο, τότε η πληροφορία περνά από τα αισθητήρια όργανα (εδώ τους οφθαλμούς) πρώτα στο ασυνείδητο μέρος του εγκεφάλου και από εκεί ταχύτατα στο συνειδητό όπου αξιολογείται.
Τελικά, ο οδηγός φρενάρει μετά από ένα δευτερόλεπτο, ώσπου να περάσει η εντολή από τον εγκέφαλο στο πόδι του (σε μερικά κλάσματα του δευτερολέπτου) και να κινήσει τους μύες του άκρου ποδός του που θα το κάμψουν, για να πατήσει το φρένο. Στην νευροεπιστήμη, η άποψη του Παρμενίδη ότι ο νους κατασκευάζει την πραγματικότητα δεν υποστηρίχθηκε μόνον από τον Φρόιντ (42), αλλά και από άλλους επιστήμονες.
Για παράδειγμα η όραση του ανθρώπου δημιουργείται από την κεντρική όραση (σαν να βλέπεις από κλειδαρότρυπα) και η υπόλοιπη εικόνα κατασκευάζεται και έτσι δημιουργείται η τετραδιάστατη (3 διαστάσεις του χώρου και μια του χρόνου, αν και μερικοί μιλάνε για …20 διαστάσεις στο σύμπαν) στερεοσκοπική όραση.
Μιας και αναφέρεται ότι η όραση είναι το απείκασμα των ειδώλων της αισθητής πραγματικότητας, μας έρχεται στο νου ο Πλάτωνας (21)!!! Κατά μια θεωρία, ο άνθρωπος κατασκευάζει αυτά που βλέπει. Αυτό, εν μέρει, ισχύει σε όλους μας. Ισχύει, επίσης, στα άτομα που έχουν παραισθήσεις και ψευδαισθήσεις όπως χρήστες ψυχοτρόπων ουσιών, ψυχοπαθητικές ή σχιζοειδείς προσωπικότητες, ασθενείς με παραλήρημα κ. α.
Αλλά όλοι μας θα έχουμε την εμπειρία των ψευδο – ψευδαισθήσεων, όταν κάποτε ξυπνήσαμε το βράδυ από κάποιο όνειρο και νομίσαμε ότι είδαμε ένα ανύπαρκτο αντικείμενο. Επίσης, την ημέρα κάτι που νομίσαμε ότι είδαμε ήταν η ιδέα μας!
Τι είναι πραγματικότητα, εξάλλου, αποτελεί αντικείμενο αιώνιας φιλοσοφικής διαμάχης. Δεν είναι γνωστό το παράδειγμα των σχιζοφρενών ή των ναρκομανών που βλέπουν υποτιθέμενες εικόνες και άκουνε φωνές, καθώς και το παράδειγμα των δήθεν γνωστικών ανθρώπων που βλέπουν ένα θαύμα του θεού, ακόμα και αν τελικά είναι απατή ή αυτών που βλέπουν οράματα;
Η ακινησία του Παρμενίδη θυμίζει την ανθρώπινη όραση που σχηματίζει την ιδέα ή ψευδαίσθηση της κινούμενης εικόνας, με εικόνες που αλληλοδιαδέχονται καρέ – καρέ η μια την άλλη, σαν τον κινηματογράφο.
Τα άλλα ζώα βλέπουν διαφορετικά, σε σχέση με τον άνθρωπο που βλέπει ευκρινώς 10 φωτεινές εικόνες το sec. Ο αετός βλέπει την κίνηση να γίνεται πιο αργά (σαν το ``slow΄΄, το αργό, στο βίντεο), η μύγα επίσης, ενώ η χελώνα βλέπει την κίνηση να γίνεται ταχύτατα (σαν το ``FF΄΄, το γρήγορο, στο βίντεο ή DVD)!...
Angelos Orsini Adamakis
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου