12 Ἰουνίου 1823. Ὁ ὀθωμανικὸς στόλος κατευθύνεται στὸν Κορινθιακό.

Στὶς 30 Μαΐου τοῦ 1823 (12 Ἰουνίου) ὁ ὀθωμανικὸς στόλος διαπλέει τὰ στενὰ μεταξὺ Κύθνου καὶ Σερίφου, μὲ κατεύθυνσιν πρὸς τὴν Κρήτη, ἀλλὰ οὐσιαστικῶς πρὸς τὸν Κορινθιακὸν κόλπο.

Οἱ πληροφορίες φθάνουν διαρκῶς, στὴν τότε προσωρινὴ κυβέρνησι, ἀλλὰ ἦταν τόσα τὰ μεταξύ τους προβλήματα ποὺ τελικῶς ἀδιαφόρησαν σχεδὸν ὅλοι γιὰ τὸν κίνδυνο ποὺ πλησίαζε. 
Ἄλλως τε, σὲ ἐκείνην τὴν προσωρινὴ κυβέρνησι, πρὸ κειμένου νὰ ἐξουδετερώσουν οἱ προεστοὶ τὸν Κολοκοτρώνη, τὸν ἐτοποθέτησαν ὥς ἀντιπρόεδρο. Πράξις ποὺ τελικῶς ἀπεμάκρυνε ἀρκετὰ τὸν ἀρχιστράτηγον ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτές του.
Στὸ μεταξὺ ὁ κίνδυνος ἦτο διπλὸς.
Μετὰ τὴν σφαγὴ τῆς Καρύστου τὰ ὀθωμανικὰ στρατεύματα, ὑπὸ τὸν Γιουσοῦφ πασσᾶ Περκόφτσαλη,  ἄρχισαν νὰ κινοῦνται πρὸς τὴν Στερεὰ Ἑλλάδα μὲ προορισμὸ ὅμως τὴν Πελοπόννησον. Σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν δράσι τοῦ ὀθωμανικοῦ στόλου, ποὺ στὸ μεταξὺ εἶχε ἐνωθῇ μὲ τὸν ἀφρικανικό, ἐρήμωναν τὴν μόλις ἀπελευθερωθεῖσα χώρα.
Τὸν Γιουσοῦφ πασσᾶ Περκόφτσαλη δὲν φαινόταν νὰ μποροῦσε κάποιος νὰ τὸν σταματήσῃ. 
Ὁ Ἀνδροῦτσος καὶ ὁ Κολοκοτρώνης ἐκείνην τὴν περίοδον πάσχιζαν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς δολοπλοκίες τῶν Μαυροκορδάτου, Κωλέττη, Νέγρη καὶ τῶν λοιπῶν προεστῶν στὴν Πελοπόννησο.
Τὰ μηνύματα γιὰ τὴν δράσι τοῦ ὀθωμανικοῦ στόλου ἀπὸ τὸ Αἰγαῖον ὅμως κατέφθανον ἀπειλητικά. 
Τὸ Ἐκτελεστικόν, μὲ πρόεδρον τὸν Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη,   γραμματέα τὸν Μαυροκορδάτο, ἀντιπρόεδρο τὸν Κολοκοτρώνη πάσχιζε νὰ πείσῃ τοὺς Ὑδραίους προεστοὺς νὰ χρηματοδοτήσουν τὸν στόλο, πρὸ κειμένου νὰ κινηθῇ καὶ νὰ ναυμαχήσῃ μὲ τὸν τουρκικό, μὲ στόχο νὰ ἀνακόψῃ τὴν πορεία του. Στὸ μεταξὺ ὁ Μαυροκορδάτος, παρὰ τὴν ἀνάγκη ἐνασχολήσεως μὲ τὰ ζητήματα ἀμύνης, βρῆκε εὐκαιρία νὰ μεταπηδήσῃ ἀπὸ τὴν γραμματεία τοῦ Ἐκτελεστικοῦ στὴν προεδρεία τῆς Βουλῆς, μὲ ἀποτέλεσμα, ἀν τὶ νὰ προετοιμάζονται ὅλοι γιὰ νέον πόλεμον, κατέληξαν νὰ ἀσχολοῦνται  μὲ τὰ ἔργα του καὶ τὶς ἀτιμίες του.
Ὁ Ἀνδρέας Λόντος μὲ δύο ἐπιστολές  του στὶς 12 Ἰουνίου (25 Ἰουνίου) τοῦ 1823 ἐνημερώνει τὸ Ἐκτελεστικὸν γιὰ τὴν ἐμφάνισιν τοῦ ὀθωμανικοῦ στόλου στὸν Κορινθιακὸ καὶ στὸν Πατραϊκὸ κόλπο. Τὴν ἰδίαν ἡμέρα τὸ Ἐκτελεστικὸν ἀποστέλλει ἐπιστολὴ στὴν Ὕδρα ζητῶντας νὰ χρηματοδοτηθῇ ἐπὶ τέλους ὁ στόλος γιὰ νὰ ἀνακόψῃ τὸν ὀθωμανικὸ στόλο ὑπὸ τοῦ ναυάρχου του Χοσρὲφ πασσᾶ, ποὺ ἀφ΄  ἑνὸς ἐφοδιάζει τὰ πολιορκούμενα, ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων, φρούρια τῆς Πελοποννήσου κι ἀφ΄ ἑτέρου, λόγῳ τοῦ μεγάλου ἀριθμοῦ στρατιωτῶν ποὺ μεταφέρει, σκορπίζει στὸ πέρασμά του τὸν πανικὸ στοὺς ἀμάχους πληθυσμούς.
Ἡ ἐπιστολὴ ποὺ ἀποστέλεται ἀπὸ τὸ Ἐκτελεστικὸν πρὸς τοὺς προεστοὺς τῆς Ὕδρας καὶ τὸ Βουλευτικόν, στὶς 12 Ἰουνίου τοῦ 1823, (25 Ἰουνίου) κρύβει ἀπελπισία καὶ συνάμα ἀποφασιστικότητα. 
Ἀπὸ τὴν μία οἱ στρατιωτικοὶ τοῦ Ἐκτελεστικοῦ ποὺ ἀπεφάσισαν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν Γιουσοῦφ πασσᾶ Περκόφτσαλη κι ἀπὸ τὴν ἄλλην ὁ στόλος ποὺ ἀρνεῖται νὰ κινηθῇ ἐὰν δὲν διαθέσῃ ἡ κυβέρνησις χρῆμα.



Φιλονόη.