Tα δάνεια Νο2

Ενας ποιητής 

Και δεν ήταν μονάχα οι δύο φωστήρες που πλούτιζαν απο τα δάνεια στο Λονδίνο και ονόμαζαν βρώμες αυτούς που πολεμούσαν για την λευτεριά.
Είχαμε και τους ανθρώπους της διανόησης της εποχής!
Κάποιος Νικόλαος Μαντάκης, που έφυγε πριν απο την επανάσταση απο την Ελλάδα και σπούδαζε, κείνο τον καιρό νομικά στο πανεπιστήμιο της Κανταβριγίας,(η πανεπιστημιούπολη του Κέιμπριτζ, της Αγγλίας), σπατάλησε τον πολύτιμο καιρό του κι'έγραψε στις 3 του Φλεβάρη 1825, ένα μεγάλο γράμμα στον Κουντουριώτη, για το πώς θα σωθεί η Ελλάδα.
Ανάμεσα στις σπουδαίες συμβουλές του ήταν και τούτη εδώ:
" Εχουσιν άρα ο Κολοκοτρώνης και οι συστασιώται του να υποφέρωνται δια να βλάπτωσιν και φέρωσιν εις κίνδυνον την πολιτική ύπαρξιν και τα ουσιώδη συμφέροντα του Γένους; Δεν ευρίσκεται τρόπος  δια να καθαρισθή η Ελλάς απο τοιούτους λυμεώνας ή μάλλον ειπείν προδότας(διότι, ως μανθάνομεν, τινές αυτών είχον ανταπόκρισιν με τον εχθρόν), δια να ησυχάση και ο ταλαίπωρος Ελληνικός Λαός και αρχίσωσι να απολαμβάνωσι τους καρπούς της ελευθερίας, υπέρ της οποίας ήδη πέντε χρόνους χύνουσι το αίμα των;"
O "φωτισμένος" ο πολυσπουδαγμένος πατριώτης Μαντάκης, πάσκιζε απο την Ευρώπη να σώσει τον ταλαίπωρο ελληνικό λαό απο τους λυμεώνες και προδότες σαν τον Κολοκοτρώνη και τον Καραισκάκη και έστελνε τις πολύτιμες γραφές του στην Ελληνική Διοίκηση για να προτρέψει και να συμβουλέψει...

Μονάχα οι δικοί μας φάγανε απο τα δάνεια; Ε, όχι δεν ήταν τόσο κουτοί οι Φράγκοι νάχουν το μέλι μπροστά τους και να μη γλείψουν κι'αυτοί!
Και πρώτα-πρώτα ο ποιητής και γραμματέας του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου σερ Τζών Μπόουρινγκ! Πρόσφερε άμμισθα τις υπηρεσίες του, αλλά πήρε με την μέθοδο της μεσιτείας 11.000 λίρες. Ο σερ John Bowring, o ποιητής, ο ανθρωπιστής, ο φιλέλληνας που υπερηφανεύονταν κατά τον Howe για την αφιλοκερδή αγαθοεργία του και την εκτέλεση του καθήκοντός του απέναντι στην υπόθεση της ελευθερίας και την πάσχουσα ανθρωπότητα, αποφάσισε τις 11.000 λίρες που είχε τσεπώσει απο την μεσιτεία να τις σπεκουλάρει αγοράζοντας μετοχές.
 Αγόρασε λοιπόν μετοχές ονομαστικής αξίας 25.000 λιρών, με την ελπίδα πως θ'ανέβουν.
Σε μερικές μέρες όμως οι μετοχές άρχισαν να πέφτουν και ο ποιητής μας αναστατώθηκε.
΄Οταν είδε ότι οι μετοχές έπεφταν ακόμα περισσότερο, τρέχει και βρίσκει τους Πληρεξούσιους και με ικεσίες και παρακλήσεις τους θυμίζει τις υπηρεσίες του, λέγοντάς τους πως θα ήταν σκληρό να τον αφήσουν να καταστραφεί και η οικογένειά του να κατανήσει να ζητιανεύει μόνο και μόνο γιατί αυτός τόσο αγάπησε την Ελλάδα! Επέμενε λοιπόν να πάρουν πίσω οι Πληρεξούσιοι τις μετοχές του, που τις αγόρασε με την μοναδική επιθυμία να ενισχυθεί η πίστη του δανείου.
 Οι πληρεξούσιοι αρκετά αδύνατοι και αρκετά εγκληματίες οι ίδιοι, δέχονται να τους επιστρέψει τις μετοχές και να χρεώσουν την Ελληνική κυβέρνηση με την αξία τους στο άρτιο.
 Ο σερ Μπόουρινγκ τότε ανέπνευσε μ'ανακούφιση...σώθηκε απο την καταστροφή και μπορούσε να εξακολουθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην αγαπημένη του Ελλάδα!
Σε λίγο όμως νάσου και οι μετοχές πήρα πάλι την ανιούσα στο χρηματιστήριο. Φτάνουν στο άρτιο.
Ο Μπόουρινγκ τότε άρχιζε να μετανοιώνει που τις έδωσε! Ξεπερνάνε το άρτιο οι μετοχές και κείνος χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο! Θάχε κάνει μια περίφημη κερδοσκοπική επιχείρηση μ'αυτές τις μετοχές. Ξανατρέχει στους πληρεξούσιους και τους γυρεύει να του δώσουν πίσω τις μετοχές του
γιατί δεν τους τις είχε μεταβιβάσει...  μ'απλώς ενεχυριάσει.
Οι Πληρεξούσιοι το αρνιούνται αυτό και του παρουσιάζουν το γράμμα που τους είχε γράψει με τα ίδια του τα χέρια . Ο ποιητής όμως γνωρίζοντας καλά το "ποίημα του"  τους λέει πως το γράμμα τόγραψε σε μια στιγμή ταραχής απο οικογενειακά δυστηχήματα που του συνέβησαν.
Οι πληρεξούσιοι ανήσυχοι μη χάσουν έναν άνθρωπο που οι υπηρεσίες του ήταν τόσο σημαντικές  και το όνομά του τόσο χρήσιμο και περίφοβο, ίσως και γιατί γνώριζε τόσα πολλά πάνω στις δικές τους παρανομίες, δέχονται να του δώσουν πίσω τις μετοχές του, που άξιζαν τότε 10.000 δολλάρια περισσότερο απ'όσο τις είχε αγοράσει.
Αρκετά λοιπόν στάθηκαν και για τον αφιλοκερδή ανθρωπιστή φιλέλληνα Μπόουρινγκ!
Πέντε ακόμα κονδύλια εξόδων του δεύτερου δανείου είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα:
1) Οι 200.000 λίρες που κρατήθηκαν προκαταβολικά για τόκους δύο χρόνων
2) Οι 2.695 λίρες που έφαγε ο έμπορας Ιωάννης Μαυρογορδάτος του Λονδίνου,
3) Οι  15.098 λίρες που δόθηκαν στον Γκόρντον να τις διαχειριστεί κατά την κρίση του στην Ελλάδα
4) Οι  160.000 λίρες που φαγώθηκαν απο τον Κόχραν και τους άλλους Άγγλους ναυπηγούς
5) Οι 156.990 λίρες που δόθηκαν για να ναυπηγηθούν στην Αμερική δύο φρεγάτες , που απ'αυτές η μία μόνο έφτασε στην Ελλάδα η οποία ήταν ελαττωματική και έγερνε! (Σας θυμίζει μήπως κάτι?)

Και ο περίφημος Ορλάνδος, που ξόρκιζε την Κυβέρνηση, για ν'αποχτήσει υπόληψη στην Ευρώπη(σας θυμίζει κάτι μήπως η έκφραση?) να ξεπαστρέψει τους ήρωες και να φωνάξει Ιταλούς οφικιάλους να σώσουν την Ελλάδα, έγραφε απο το Λονδίνο στις 15 του Απρίλη 1825 στους ευγενεστάτους αδελφούς Κουντουριώτας πως παράγγειλε απο τα χρήματα του δανείου στην Αμερική 4 ως 5 φρεγάτες που οι δύο απ'αυτές θα βρίσκονταν το δίχως άλλο στην Ελλάδα τον Ιούλη του 1825.

Απο τις 5 φρεγάτες του μονάχα μία όπως είπαμε μπόρεσε να φτάσει ....κι'αυτή γέρνοντας το Δεκέμβρη του 1826!
Και για τούτα τα δύο δάνεια που δώσανε την ευκαιρία να πλουτίσουν τόσο οι δικοί μας και ξένοι και τα ψίχουλα που φτάσανε στην Ελλάδα σπαταλήθηκαν για να στερεώσουν την Κυβέρνηση στους δύο εμφυλίους πολέμους , βάλανε οι φωστήρες του έθνους ενέχυρο στους Εγγλέζους όλη την εθνική γη, όλα τα ιχθυοτροφεία, όλες τις αλυκές και όλες τις πρόσοδες των τελωνείων!( Σας θυμίζουν  μήπως κάτι ακόμα όλα αυτά;)
Kαι οι χωριάτες που αυτοί τότε ήταν ο στρατός της Ελλάδας και πολεμούσαν γυμνοί και ξετραχηλισμένοι με την ελπίδα να πάρουνε λίγη γη να ζήσουν πιο ανθρωπινά, είδαν να φεύγουν απο τα χέρια τους τα χτήματα των μπέηδων και να μπαίνουν ενέχυρα στους Άγγλους τραπεζίτες!

 Ο Κοραής σε γράμμα του απο το Παρίσι στις 12 του Φλεβάρη του 1825 γράφει στον Γ. Κουντουριώτη:
"To δάνειο το γενόμενον απο το Αγγλικόν Εθνος, δεν πρέπει να το στοχάζεσθε πολλά μεγάλην ευεργεσίαν! Και εις αυτόν τον διάβολον ήθελαν μετά χαράς δανείσουν αργύρια, αν ο διάβολος είχε να τους ασφαλίσει με ενέχυρα!"

  Ολοι αυτοί οι  πολιτικάντηδες, οι σωτήρες του Εθνους έβγαλαν στην συνέχεια προδότη τον Αντρούτσο και τον φάγανε. Προδότης κι' ο Κολοκοτρώνης(δεν κατάφεραν μέχρι το τέλος να τον χαλάσουν και αυτό δεν συγχώρεθηκε, έπεσε λάσπη στο όνομά του που το πιτσίλισμα κρατά μέχρι τις μέρες μας-έχετε ακούσει απο τελευταίες ιστορικές έρευνες τι ειπώθηκε για τον Κολοκοτρώνη), προδότης κι' ο Υψηλάντης, προδότης και ο Βαρβάκης που μας δώριζε τα δάνεια, προδότης αργότερα και ο Νικηταράς που πέθανε τυφλός επαίτης στο Ναύπλιο, προδότης κι ο Μακρυγιάννης, προδότης και ο Καραισκάκης που τόσο πολύ φοβόντουσαν και κατάφεραν να τον δολοφονήσουν! 
Ολοι προδότες! (ακόμα δεν είχε ανακαλυφθεί η λέξη τρομοκράτες...)

Σ'αυτό τον τόπο η σύγκρουση μεταξύ του καλού και του κακού δεν έμελλε ποτέ να σταματήσει, ανάμεσα σε τραγικά γεγονότα που  χάραξαν την μοίρα του Ελληνικού Λαού. 
Σήμερα η σύγκρουση αυτή έχει πάρει θέση στην πολιτική σκηνή της χώρας,οδηγώντας μας σε νέες περιπέτειες που ακόμα δεν έχουμε βιώσει τ'αποτελέσματά της.

Είθε ο Θεός της Ελλάδας να μη την ξεχάσει κι'αυτή την φορά....

Καλή επέτειο νάχουμε!

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή

παρά σαράντα χρόνια

σκλαβιά πιστωτική..!

 ΤΕΛΟΣ.