Mε τριχαίς και τζικούρια το έκαμαν γης Μαδιάμ...

*Το πρωτότυπο της αναφοράς του Αδριανουπολίτη Χατζή Γεώργιου

*Η αγωνία ενός Αδριανουπολίτη αγωνιστή

και οι ανάξιες πράξεις  

τακτικών στρατιωτών

στο επαναστατημένο Ναύπλιο

Γράφει ο  Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης

          Η Επανάσταση του 1821 δεν έπαψε ποτέ, να είναι ένα λαμπρό και ένδοξο γεγονός στην μακραίωνη ιστορία του ελληνικού Έθνους.

          Ωστόσο πέρα από τις εξαίρετες ηρωικές πράξεις που οδήγησαν στο αίσιο πέρας αυτού του μεγάλου αγώνα, δεν έπαψαν να υπάρχουν επιμέρους πράξεις, αντιηρωικές, ταπεινές και ανάξιες.

          Στα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας που φυλάσσονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, έχουν διασωθεί κάποια έγγραφα, που δείχνουν είτε το ενδιαφέρον κάποιων ταπεινών αγωνιστών να διασωθεί η εθνική περιουσία είτε την αμεριμνησία άλλων και τη διάθεσή τους για λεηλασία όχι των αντιπάλων, αλλά της εθνικής περιουσίας. Γιατί υπήρξαν και τέτοιοι. Το έγγραφο αυτό, που το συνέταξε ένας αγωνιστής από την μακρινή Αδριανούπολη στις 4 Μαΐου 1825 στο Ναύπλιο και το απηύθυνε στο υπουργείο Πολέμου, δείχνει ακριβώς αυτές τις δύο τάσεις μεταξύ των αγωνιζόμενων Ελλήνων. 

*Το Ναύπλιο

          Πρόκειται για αναφορά του Χατζή- Γεωργάκη Αδριανουπολίτη κατά του Τακτικού Σώματος, άνδρες του οποίου κατεδάφιζαν κυρίως τουρκικά κτίρια στο Ναύπλιο (οσπήτια, αναφέρονται στο έγγραφο) για να κλέψουν από αυτά ό,τι μπορούσαν. Αυτά όμως τα κτίρια, προφανώς είχαν καταληφθεί ως λεία πολέμου και χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες του αγώνα. Για το λόγο αυτό η Διοίκηση τα είχε χαρακτηρίσει «εθνικά οσπήτια».

          Το χαρακτηριστικό αυτό έγγραφο είναι το ακόλουθο:

«Προς το έξοχον υπουργείον των Πολεμικών!

          Κατά τας προσταγάς και οδηγίας τούτου του Υπουργείου οπού εδόθησαν εις την Πολιταρχίαν, η μία προσταγή είναι εις το να προσέχωμεν δια να μην κρεμνίση τινάς οσπήτια εθνικά. Ημείς παρατηρούντες και προσέχοντες αόκνως, προχθές οι τακτικοί εκρήμνισαν ένα οσπήτι, με το να είναι εμποδισμένον από την σ. Διοίκησιν. Οι ίδιοι παρήκουσαν εις αυτό και μάλιστα εψές το βράδυ, έβαλαν χέρι και εκρέμνισαν ένα οσπήτι, το οποίον είχεν αποφασισθεί από την σ. Διοίκησιν προς το έξοχον υπουργείον της Οικονομίας δια να διορθωθή προς κατοικίαν των στρατιωτών φρουράς. Όθεν ειπόντες αυτούς δια να μην το πειράξουν, αυτοί σήμερον το πρωί συναθροισθέντες πλήθος αυτών, με τριχαίς και τζικούρια το έκαμαν γης Μαδιάμ, τα δε ξύλα αυτού και τα καρφία τα επώλησαν. Όθεν κατά χρέος αναφερόμεθα προς το έξοχον Υπουργείον, και όπως το εγκρίνει, εγώ δε μένω ευσεβάστως.

Τη 4 Μαρτίου 1825

Ο ευπειθής και πατριώτης

Χατζή Γεώργιος Αδριανουπολίτης».

          Το υπουργείο Πολέμου, σημείωσε στο πίσω μέρος του εγγράφου «Να γένη αντίγραφον και αναφορά εις το Εκτελ. όσον τάχος».

          Δυστυχώς, ανάμεσα σε τόσες και τόσες ηρωικές πράξεις, σημειώθηκαν και πράξεις, που δεν χαρακτηρίζουν το σύνολο του αγώνα, αλλά αφήνουν το μελανό αποτύπωμά τους, όπως για παράδειγμα πολύ μεταγενέστερο, μελανό σημείο στην Κατοχή, υπήρξαν οι μαυραγορίτες και οι επαίσχυντες πρακτικές τους.

Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης