Οι εργάτες στη Γκίζα έσερναν τους ασβεστολιθικούς ογκόλιθους από ένα κανάλι του Νείλου στη περιοχή των πυραμίδων, μέσω μιας λιθόστρωτης υπερυψωμένης οδού. Στιλπνό πέτρωμα κάλυπτε όλη την επιφάνεια των πυραμίδων. Η βάση της μεγάλης πυραμίδας του Χέοπα είναι ένα τετράγωνο, με ακριβή προσανατολισμό στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι μικρότεροι τάφοι στη βάση της εκμηδενίζονται από τον όγκο της. Στα Αιγυπτιακά, η μεγάλη πυραμίδα ονομαζόταν “ορίζοντας του Χέοπα”, καθώς έδειχνε το μέρος όπου ο θεοποιημένος ηγεμόνας πρόβαλλε καθημερινά ως ήλιος. Για τους αρχαίους Αιγυπτίους, η μεγάλη πυραμίδα συμβόλιζε μια τεράστια, αποτυπωμένη στη πέτρα ακτίνα του ζωοδότη θεού ήλιου. Αυτή η ακτίνα γινόταν η κλίμακα μέσω της οποίας η ψυχή του Φαραώ θα ανέβαινε στα ουράνια. Ως αιώνιο καταφύγιο του σώματος του Χέοπα, η πυραμίδα διαβεβαίωνε τους υπηκόους του για την αθανασία του μονάρχη τους, που θα συνέχιζε να επηρεάζει ευμενώς τους θεούς υπέρ αυτών. Έτσι το γεωμετρικό σχήμα της πυραμίδας εξέφραζε έναν ορατό δεσμό μεταξύ ουρανού και γης.
Το μνημείο του Χέοπα εξακολουθεί να δεσπόζει στη δυτική όχθη του Νείλου, νότια του Καΐρου μια πέτρινη μαρτυρία της δημιουργικής δύναμης μιας ιδέας. Ο Πέρσι Μπεις Σέλεϊ, άγγλος ποιητής των αρχών του 19ου αιώνα, έγραφε, με κάποια ειρωνεία για την μεγαλομανία του μονάρχη “Κοίτα τα έργα μου Παντοδύναμε και απελπίσου”. Αν όμως αναλογιστούμε τους 46 αιώνες που άντεξαν οι πυραμίδες, ίσως η αραβική παροιμία να αρμόζει καλύτερα στην περίπτωση :“Ο άνθρωπος φοβάται το χρόνο, αλλά ο χρόνος φοβάται τις πυραμίδες”.
asda.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου