«Συ ουν κακοπάθησον, ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού» - Β’ Τιμ. 2:03
Ένας συγγραφέας χαρακτήρισε τον στρατηγό Lee ως "Το πορτρέτο ενός στρατιώτη". Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλέγραψε για τον Lee: «Η ευγενική παρουσία του και οι ήπιοι, ευγενικοί του τρόποι διατηρήθηκαν εξαιτίας της θρησκευτικής του πίστης και του ανώτερου χαρακτήρα του». Ένας κληρικός του είπε, "Αν είσαι τόσο καλός στρατιώτης του Σταυρού όπως είσαι του Στρατού, ο Χριστός θα έχει έναν μεγάλο εργάτη μέσα στην Εκκλησία Του." Ο πρόεδρος Θεόδωρος Ρούσβελτ περιέγραψε τον στρατηγό Robert E. Lee, έτσι: "ο πολύ μεγαλύτερος από όλους τους μεγάλους ηγέτες που οι αγγλόφωνοι λαοί έχουν να επιδείξουν".
- Αφιέρωμα στον Robert Edward Lee εδώ.
- Επίσης: Η Βίβλος που σταμάτησε την σφαίρα. Έκθεση για την Πίστη στον Αμερικάνικο ‘Εμφύλιο’ Πόλεμο
Ο στρατηγός Lee γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1807 στο Στράτφορντ της Βιρτζίνια και πέθανε στις 12 Οκτωβρίου του 1870 στο Λέξινγκτον. Ήταν γιος του ήρωα της Αμερικανικής Επανάστασης Henry "LightHorse Harry" Lee. Παντρεύτηκε την εγγονή του προέδρου George Washington. Αποφοίτησε δεύτερος στην τάξη του στην φημισμένη στρατιωτική σχολή του West Point, και διακρίθηκε στο να είναι ο μόνος φοιτητής που αποφοίτησε ποτέ από τη σχολή χωρίς μια πειθαρχική ποινή. Ως συνταγματάρχη τον έστειλαν από την Ουάσιγκτον για να καταγράψει μια εξέγερση με επικεφαλής τον φανατικό μισότρελο πολέμιο της δουλείας John Brown στο Ferry Harper της Βιρτζίνια (τώρα Δυτική Βιρτζίνια).
Όταν ο Αβραάμ Λίνκολν εξελέγη πρόεδρος η Νότια Καρολίνα αποσχίστηκε και γρήγορα ακολούθησαν άλλες 6 πολιτείες του βαθύ Νότου: Γεωργία, Φλόριντα, Βόρεια Καρολίνα, Αλαμπάμα, Μισισιπής, Λουιζιάνα, και Τέξας. Κατ 'εντολή του προέδρου Λίνκολν, ο πρώην διοικητής του Lee, στρατηγός Winfield Scott, ζήτησε από τον συνταγματάρχη Robert E. Lee να αναλάβει τη διοίκηση του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών για να καταστείλει "την εξέγερση" στο Νότο*. Ο ίδιος αρνήθηκε και αντί αυτού αποφάσισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη νεοσύστατη Συνομοσπονδία (C.S.A.). Το κύριο θέμα για τον Lee ήταν τα (συνταγματικά κατοχυρωμένα) Δικαιώματα των πολιτειών - μελών και όχι η δουλεία. (Και για να πούμε την αλήθεια, ο Leeαπελευθέρωσε τους σκλάβους του κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά ο στρατηγός των Βορείων Grant, ο οποίος πολέμησε στον πόλεμο, υποτίθεται, για την απελευθέρωση των σκλάβων δεν τους ελευθέρωσε μέχρι μετά το τέλος του πολέμου: ζούσε στο Μέριλαντ, μια πολιτεία που δεχόταν την δουλεία και δεν υπόκειτο στην «Διακήρυξη της Χειραφέτησης». Αυτή εφαρμοζόταν μόνο στις νότιες πολιτείες).
Μετά τον πόλεμο ο Λι ζήτησε την επανένταξή του ως πολίτης των ΗΠΑ, αλλά τα χαρτιά του "χάθηκαν" από έναν ομοσπονδιακό γραφειοκράτη και δεν "βρέθηκαν" παρά μετά από πάνω από εκατό χρόνια μετά το θάνατό του. Η ιθαγένεια του τελικά αποκαταστάθηκε από τον Πρόεδρο Τζέραλντ Φορντ το 1974...
Ο στρατηγός Lee δεν αισθάνθηκε ποτέ μίσος για τους εχθρούς του, και προέτρεπε το Νότο να συγχωρήσει και να προχωρήσει. Είχε πει: «Εγκαταλείψτε τις έχθρες σας, και κάντε τους γιους σας Αμερικανούς».
Τα τελευταία του λόγια, όταν κατάλαβε ότι η ζωή του τελείωνε, ήταν: "Λύστε την σκηνή μου. Καλέστε τον Hill." (Στρατηγός AP Hill). Ο ύμνος που τραγουδήθηκε στην σεμνή τελετή της κηδείας του ήταν: “How firm a foundation, ye saints of the Lord, is laid for your faith in His excellent Word.”**
1. Ο στρατηγός Lee ήταν ένας θεοφοβούμενος άνθρωπος.
Ο στρατηγός Lee φοβόταν τον Θεό. Ήταν ένας άνθρωπος της πίστης και της προσευχής. Μια από τις πολλές Γενικές Διαταγές του που εξέδωσε το 1862 ήταν: «συνήθως όλα τα καθήκοντα, εκτός από εκείνα της επιθεώρησης αναστέλλονται κατά τη διάρκεια της Κυριακής, για να δοθεί στους στρατιώτες η ευκαιρία να αναπαυτούν και να παρακολουθήσουν τις θρησκευτικές λειτουργίες».
Ο John Cooke είπε: "Έζησε, όπως πέθανε, με αυτήν την ύψιστη εμπιστοσύνη σε μια υπέρτερη και ελεήμονα Πρόνοια. Και αυτό το συναίσθημα, που διαπερνούσε όλη του την ύπαρξή ήταν η προέλευση εκείνης της μαγευτικής ηρεμίας με την οποία ξεπερνούσε τις πιο έντονες καταστροφές της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας. Η πίστη του και η ταπεινή εμπιστοσύνη τον κράτησαν μετά τον πόλεμο, όταν οι πληγές του Νότου ήταν μεγάλες και είχαν πληγώσει το μεγάλο πνεύμα του. Και κατέληξε ήρεμα, όπως ένα κουρασμένο παιδί πέφτει για ύπνο, γνωρίζοντας ότι ο πατέρας του είναι κοντά. "
Ο Lee είχε μάθει μέσα από προσωπικές τραγωδίες και δυσκολίες να έχει μια αδυσώπητη πίστη στην κυρίαρχη συμβουλή του Θεού, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στα εθνικά θέματα. Μετά το άκουσμα του θανάτου της 23χρονης κόρης του, Annie, αδυνατούσε να παρευρεθεί στην κηδεία της, αλλά ήθελε αυτές οι λέξεις να σκαλιστούν στον τάφο της: "Τέλειες και Αληθινές είναι οι Οδοί Του, τον Οποίον λατρεύει ο Ουρανός και υπακούει η Γη. "
Όπως και ο Ιώβ της Βίβλου, εμπιστεύτηκε τον Θεό άσχετα με τον πόνο που ένιωθε. Δεν θύμωσε με τον Θεό, αλλά ανέθεσε τη ζωή του και κάθε κατάσταση στον Θεό.
2. Ο στρατηγός Lee ήταν ένας ‘αναγεννημένος’ άνθρωπος
Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι πρέπει να σωθούμε και να αναγεννηθούμε μέσα από την πίστη και την εμπιστοσύνη στον Χριστό που έχυσε το αίμα Του στον Σταυρό του Γολγοθά.
Ο στρατηγός Lee ήταν ένας αναγεννημένος χριστιανός και όλοι το γνώριζαν αυτό και τον σέβονταν γι’ αυτό. Έγραψε στους ιερείς του, που τον ενημέρωναν για τις προσευχές τους γι’ αυτόν ότι τους ευχαριστεί και ότι χρειάζεται κάθε προσευχή που θα μπορούσαν να προσφέρουν για εκείνον. Και μετά είπε: «Μπορώ μόνο να πω ότι δεν είμαι τίποτα, αλλά ένας φτωχός αμαρτωλός, που εμπιστεύομαι μόνο τον Χριστό για να σωθώ».
Ο Lee θεωρούσε τον εαυτό του έναν αμαρτωλό που είχε σωθεί, όχι από τα καλά έργα ή οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη προσπάθεια, αλλά αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας της Χάρης του Θεού. Στο βιβλίο «Personal Reminiscences, Anecdotes, and Letters of Gen.Robert E. Lee», ο αιδεσιμότατος J. William Jones, ο οποίος ήταν εφημέριος του Lee στο κολλέγιο της Ουάσιγκτον, έγραψε: «Αν ποτέ ήρθα σε επαφή με έναν ειλικρινή, ευσεβή Χριστιανό - έναν ο οποίος έβλεπε τον εαυτό του σαν ένα αμαρτωλό, που εμπιστευόταν μόνο έλεος του Χριστού, ο οποίος ταπεινά προσπαθούσε να περπατήσει στο δρόμο του καθήκοντος, «αποβλέποντας στον Ιησού» ως αρχηγό και τελειωτή της πίστεώς του – αυτός ο άνθρωπος ήταν ο στρατηγός R. E. Lee ".
3. Ο στρατηγός Lee ήταν ένας άνθρωπος που πίστευε στην Αγία Γραφή
Λέει ο απ. Παύλος «Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη, ίνα άρτιος η ο του Θεού άνθρωπος προς παν έργον αγαθόν εξηρτισμένος» (Β’ Τιμ. 16,17).
Ο στρατηγός Lee έκανε δεχόταν όλη τη Βίβλο χωρίς να αξιώνει ότι κατανοούσε τα πάντα.
Είπε κάποτε στον εφημέριο William Jones: "Υπάρχουν πράγματα στην Βίβλο που μπορεί να μην είμαι σε θέση να εξηγήσω, αλλά την δέχομαι πλήρως ως αλάνθαστο Λόγο του Θεού, και δέχομαι τις διδαχές της, ως εμπνευσμένες από το Άγιο Πνεύμα."
Ήταν ένας σταθερός και επιμελής μελετητής της Βίβλου.
Εκείνοι που τον ήξεραν καλά έλεγαν ότι "ακόμα και εν μέσω των πιο αποφαιστικών εκστρατειών του έβρισκε χρόνο να διαβάσει ένα μέρος από τον Λόγο του Θεού κάθε μέρα."
Μετά τον Πόλεμο, του προσφέρθηκε και αποδέχτηκε την προεδρία της Βιβλικής Εταιρείας Rockbridge στο Λέξινγκτον της Βιρτζίνια (όπου δίδαξε στο Κολέγιο της Ουάσιγκτον και υπηρέτησε ως Πρόεδρος του). Ο πρωταρχικός στόχος της Βιβλικής Εταιρείας υπό την ηγεσία του, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, ήταν να τοποθετήσει μια Αγία Γραφή σε κάθε σπίτι στο Νότο.Καλούσε τον κάθε άνθρωπο να διαβάσει τη Αγία Γραφή.
4. Ο στρατηγός Lee ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος
Ο στρατηγός Lee ήταν ένας ταπεινός άνθρωπος. Έλεγε "Τι σε νοιάζει για το βαθμό μου; Θα υπηρετούσα και υπό τις εντολές ενός δεκανέα αν χρειαστεί! "
Η φιλοδοξία του στη ζωή ήταν να γίνει καλύτερος χριστιανός. Ο Lee είπε: «κύριο μέλημα μου είναι να προσπαθήσω να είμαι ένας ταπεινός, σοβαρός χριστιανός...»
Ο John Cooke, στο βιβλίο «Life of General Robert E. Lee», γράφει : «Η χάρη που περιβάλει αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος ήταν όχι μόνο μεγάλος, αλλά και καλός, ήταν η ταπείνωση και η εμπιστοσύνη στον Θεό, οι οποίες καθόριζαν τα θεμέλια του χαρακτήρα του."
Ο Lee ήταν ένας πράος άνθρωπος που ήταν πρόθυμος να μάθει για τον Κύριο μέσα από τα μαθήματα της ζωής: «Πρέπει να περιμένουμε ανατροπές, ακόμη και ήττες. Μας έρχονται για να μας διδάξουν σοφία και σύνεση, να μας καλέσουν να προχωρήσουμε για μεγαλύτερα πράγματα και να αποτρέψουν την πτώση μας σε μεγαλύτερες καταστροφές. "
Πίστευε ότι «καμία ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί να μας ωφελήσει χωρίς την ευλογία του Θεού."
5. Ο στρατηγός Lee ήταν άνθρωπος της Εκκλησίας
Ο Lee ήταν Επισκοπιανός στο δόγμα. Ήταν πολύ ενεργός υποστηρικτής του έργου της εκκλησίας του, και όλοι οι ποιμένες αισθάνονταν ότι είχαν στο πρόσωπό του έναν θερμό φίλο. Ήταν πολύ τακτικός στις λειτουργίες της εκκλησίας του.
«Το στασίδι του ήταν μπροστά από το ιερό, το κάθισμά του στο παρεκκλήσι ήταν το δεύτερο από τον άμβωνα, και πάντα φαινόταν να προτιμά μια θέση κοντά στον ιεροκήρυκα. Πάντα γονάτιζε ευλαβικά κατά τη διάρκεια της προσευχής, και όλη την λειτουργία την άκουγε με ενδιαφέρον και ευλάβεια.
6. Ο στρατηγός Lee ενδιαφερόταν για την σωτηρία των ανθρώπων
Είχε ενδιαφέρον για τις ψυχές των στρατιωτών. Είχε την καρδιά του Αποστόλου Παύλου για εκείνους που είχε υπό την εξουσία του και υπό τη φροντίδα του. Παρακολουθούσε τις συναντήσεις των ιερέων και ένας πιστός ιερέας ήταν φίλος του. Προέτρεπε τους εφημέριους να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στους στρατιώτες του και τους ενθάρρυνε να διανέμουν φυλλάδια με περικοπές από το Ευαγγέλιο.
Μετά τον πόλεμο, ανέλαβε Πρόεδρος και εκπαιδευτής στο κολλέγιο της Ουάσιγκτον (αργότερα μετονομάστηκε Washington& Lee University) στο Λέξινγκτον της Βιρτζίνια. Είπε σε έναν από τους τοπικούς ιερείς: «Θα απογοητευτώ κύριε και θα νιώθω ότι έχω αποτύχει εάν οι νέοι δεν γίνουν πραγματικοί Χριστιανοί. Και σας εύχομαι να κάνετε ό, τι μπορείτε να το πετύχουν αυτό».
Ο εφημέριος William Jones, που είχε το παρατσούκλι "Fighting Parson," συγγραφέας του "Religion in Lee’s Army», κήρυξε στο κολέγιο, και στη συνέχεια ο στρατηγός Lee του είπε: "Θα ήθελα, κύριε, να σας ευχαριστήσω για το κήρυγμά σας. Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν. Η μεγάλη ανάγκη μας είναι μια αναζωπύρωση που θα φέρει αυτούς τους νέους άνδρες στο Χριστό".
Πριν πεθάνει, είπε σε έναν από τους καθηγητές του κολεγίου: «Ω, γιατρέ! Εάν μόνο να μπορούσα να γνωρίζω ότι όλοι οι νέοι άνδρες στο κολέγιο ήταν καλοί Χριστιανοί, δεν θα επιθυμούσα τίποτα περισσότερο».
7. Ο στρατηγός Lee ήταν ένας άνθρωπος με καθαρή ζωή
Ο Lee ήταν ένας άνθρωπος με υψηλό ηθικό χαρακτήρα. Προσπάθησε να ζήσει μια υποδειγματική ζωή. Έκανε ότι μπορούσε για να ζήσει μια άγια ζωή, και να ευαρεστεί τον Θεό. Ο Lee δεν κάπνιζε, δεν έπινε, δεν έβριζε ή δεν έκανε βρώμικο χιούμορ. Κάποτε ένας στρατιώτης ρώτησε αν υπήρχαν κυρίες προτού αρχίσει να λέει ένα βρώμικο αστείο. Ο Lee είπε, "δεν υπάρχουν κυρίες εδώ, αλλά υπάρχουν ένας τζέντλεμαν." Περιττό να πούμε ότι το αστείο ποτέ δεν ακούστηκε.
Έλεγε : "Νομίζω ότι είναι καλύτερα να κάνουμε το σωστό, ακόμη και αν υποφέρουμε με τον τρόπο αυτό, από το να επιβαρύνεται με όνειδος η συνείδησή μας και οι απόγονοι μας."
Ως πρόεδρος και εκπαιδευτής στο κολλέγιο της Ουάσιγκτον, έλεγε: «Έχουμε μόνο έναν κανόνα εδώ - να ενεργούμε σαν κύριοι, ανά πάσα στιγμή."
Σχετικά με τις ειλικρινείς σχέσεις έλεγε: «Η κοινότοπη φράση ότι η ειλικρίνεια είναι η καλύτερη πολιτική έχει συναντηθεί με την κριτική ότι η τιμιότητα δεν είναι πολιτική. Ο πραγματικός τίμιος άνθρωπος είναι ειλικρινής από πεποίθηση για το τι είναι σωστό, και δεν έχει σχέση αυτό με την πολιτική». Πίστευε ότι ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους για τις πράξεις τους εδώ και στην αιωνιότητα.
Ως διαρκή φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο αδαμάντινου χριστιανικού χαρακτήρα και Νότιου πατριώτη, ο Γερουσιαστής από τη ΓεωργίαBenjamin Harvey Hill είπε αυτά τα λόγια στην ομιλία του ενώπιον της Νότιας Ιστορικής Εταιρείας στις 18 Φεβρουαρίου 1874, μόλις τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του Lee: "Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα έρθει να ερευνήσει τον χαρακτήρα του Lee, θα τοn βρει να είναι σαν ένα τεράστιο βουνό πάνω από την κυματιστή πεδιάδα της ανθρωπότητας, και πρέπει να σηκώσει τα μάτια του ψηλά προς τον ουρανό για να πιάσει κορυφή του. Ήταν ένας εχθρός χωρίς μίσος, ένας φίλος χωρίς προδοσία, ένας στρατιώτης χωρίς σκληρότητα, ένας νικητής χωρίς καταπίεση, και ένα θύμα χωρίς γογγυσμό. Ήταν ένας υπηρέτης του λαού, χωρίς κακίες, ένας απλός πολίτης χωρίς λάθος, ένας γείτονας χωρίς επίπληξη, ένας Χριστιανός χωρίς υποκρισία, και ένας άνθρωπος χωρίς πονηριά. Ήταν ένας Καίσαρας χωρίς την φιλοδοξία του, ένας Frederick χωρίς την τυραννία του, ένας Ναπολέων χωρίς τον εγωισμό του, και ένας Ουάσιγκτον χωρίς την ανταμοιβή του. Ήταν υπάκουος στην εξουσία ως υπηρέτης, πιστός και στις αρχές σαν ένας πραγματικός βασιλιάς. Ήταν ευγενικός σαν γυναίκα στη ζωή. Υποταγμένος στο νόμο, όπως ο Σωκράτης, και μεγάλος στη μάχη όπως ο Αχιλλέας".
**
**
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου